Yaban mersini, botanik dünyasında “vaccinium myrtillus” adıyla tanınan, fundagiller familyasına ait meyveli bir çalı türü olarak karşımıza çıkıyor. Bu özgün bitki, fundalık ve ormanlık alanlarda doğal şekilde gelişme yeteneğine sahip ve doğada pek çok yabani çeşidiyle kendine özgü bir yere sahip.

Ticari olarak ön plana çıkan yaban mersinleri ise üç ana türe ayrılıyor: yüksek boylu, alçak boylu ve tavşangözü yaban mersini. Bu farklı tipler hem tatları hem de yetişme şekilleriyle birbirlerinden ayrılıyor ve sofralarımızda değişik aromalar ve faydalar sunuyorlar.

Yaban mersini, ülkemizde bulunduğu bölgeye göre sayısız farklı isimle anılıyor. Mosi, ligarba, çalıçileği, likapa, kaskanaka, çera, morsvi, mahabak, mesi, çalı çiçeği, cırtlık çileği, köpek üzümü, ayı üzümü, çay üzümü ve çoban üzümü gibi isimler bu lezzetli meyvenin halk arasındaki çeşitliliğini sergiliyor. Harmanlanmış yerel kültürlerin ve doğa sevgisinin bir sembolü olarak yaban mersini, doğada keşfe çıkmak isteyenler için adeta pusula görevi görüyor.

Sağlıklı yaşamdan yerel mutfağa uzanan yolculuğunda yaban mersini, her yönüyle hem geleneklerle hem de doğa ile sıkı sıkıya bağlı bir bitki olarak öne çıkıyor.

Duke Yaban Mersini ve Özellikleri

Duke, geç çiçek açması sayesinde ilkbahar donlarından etkilenmeyen bir bitki türüdür. Bu özelliği, onu yetiştiriciler için güvenilir bir seçenek haline getirir. Geç çiçek açmasına rağmen, erken meyve vermesi de dikkat çekicidir. Meyveleri açık mavi renkte olup, orta seviyede bir tada sahiptir. Ancak, meyve kalitesinin yüksek olması, bu türü diğerlerinden ayıran önemli bir özelliktir.

Çiçeklenme Zamanı: Nisan ortası – Mayıs başlangıcı
Güneş İhtiyacı: Tam güneş alan konumlar tercih edilir; yarı güneşli alanlarda da büyüme gösterebilir.
Tozlanma: Kendine verimlidir. Ancak birkaç çeşitle birlikte dikilirse verim artar.
Meyve Hasat: Haziran başlangıcı.
Fidan Başına Verim: 4 – 8 Kg
Dayanıklılık: -34°C
Yayılım: 1 m. — 1.5 m.
Boy: 1 m. — 1.8 m.